Πριν από 15 χρόνια , έφυγε πρόωρα από κοντά μας ο Δημήτρης Κιντής.
Ο Δήμαρχος που συνέδεσε το όνομα του, με τις πιο φωτεινές αναμνήσεις μας και τις πλέον αγωνιστικές παρακαταθήκες αυτής της πόλης.
Η επέτειος αυτή , είναι μια
αφορμή ώστε να αναφερθούμε,
για το ποιος ήταν ο Δημήτρης Κιντής,
ο άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο δήμαρχος.
Τα πρώτα χρόνια
• Γεννήθηκε το 1922, στα Τρόπαια, ένα όμορφο και ιστορικό χωριό της επαρχίας Γορτυνίας , ψηλά στα Αρκαδικά βουνά.
• Ήταν το πρώτο από τα έξη παιδιά του Γιώργου και της Βασιλικής Κιντή.
• Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Δημητσάνα και το 1939 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Πέρασε με άριστα τις εξετάσεις των μαθημάτων του πρώτου έτους και κατέβηκε στα Τρόπαια για τις θερινές διακοπές.
• Με τη κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου στις 28 Οκτώβρη 1940, κάθε σκέψη για συνέχιση των σπουδών, αναβλήθηκε για αργότερα.
Εθνική Αντίσταση
• Με την δημιουργία του κινήματος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ προσχώρησε από τους πρώτους στις οργανώσεις του ΕΑΜ (1941) και της ΕΠΟΝ (1943) και πήρε ενεργό μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
• Την ίδια περίοδο έγινε μέλος του ΚΚΕ, του κόμματος που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της Εθνικής Αντίστασης.
• Το Πελοποννησιακό Γραφείο του ΕΑΜ, εκτιμώντας τις δυνατότητες του, του ανέθεσε τη διαφώτιση του λαού της Αρκαδίας σχετικά με τους σκοπούς του αγώνα.
• Μετά την απελευθέρωση από τους ξένους καταχτητές, τον Οκτώβρη του 1944, και ενώ τα μαύρα σύννεφα της εμφύλιας διαμάχης σκίαζαν 4
τον ουρανό της Πατρίδας μας, με πρωτοβουλία του Δημήτρη Κιντή δημιουργήθηκε στα Τρόπαια, ο Πανγορτυνιακός Συνασπισμός Κόμματων, με στόχο την αποφυγή της όξυνσης του πολιτικού κλίματος και του διχασμού. Απόδειξη της συμφιλιωτικής του αντίληψης την οποία διατήρησε ως το τέλος της ζωής του.
• Λίγο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, το Φλεβάρη του 1945, ήρθε στην Αθήνα με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές που είχε διακόψει λόγω της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου.
• Εκείνο το διάστημα, από το 1946 έως το 1948 διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατικής Ένωσης Φοιτητικών Συλλόγων του Πανεπιστήμιου Αθηνών, γνωστότερης ως ΔΕΣΠΑ.
• Σύλληψη και Καταδίκη
• Το Φλεβάρη του 1949 συνελήφθη από την Ασφάλεια Αθηνών για την αντιστασιακή του δράση στη Κατοχή και μεταφέρθηκε στις φύλακες της Τρίπολης προκειμένου να δικαστεί.
• Εκείνη την εποχή, τα Στρατοδικεία ήταν θανατοδικεία.
• Ήταν η εποχή που σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι, όπως έγραψε ο μεγάλος λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης.
• Μαζί με τον Δημήτρη Κιντή, ήταν συγκατηγορούμενοι 50 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μεταξύ αυτών και ο Ευάγγελος Μαχαίρας, πρώην Πρόεδρος του Δικηγορικού
Συλλόγου Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.
Έγκλημα τους η συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση και ο αγώνας τους ενάντια στους ξένους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους.
• Την ίδια εποχή, που ο Δημήτρης Κιντής βρισκόταν υπόδικος στη φυλακή,
• ο πατέρας του ήταν εξόριστος στο Μακρονήσι,
• η αδελφή του Κούλα, δασκάλα του Λαϊκού Διδασκαλείου των Τροπαίων έπεφτε θύμα της εμφύλιας διαμάχης στα βουνά του Μοριά,
• και ο αδελφός του Αριστομένης βρισκόταν έγκλειστος στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης, στη Λέρο.
• Από μια παραξενιά της τύχης, η δικογραφία Κιντή μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Η μεταφορά αυτή, στάθηκε σωτήρια, για τον ίδιο και τους άλλους κατηγορούμενους, γιατί το Στρατοδικείο της Τρίπολης, εκείνη την εποχή δίκαζε μόνο θάνατο.
• Στην Αθήνα δικάστηκε μεν σε θάνατο , αλλά με αναστολή.
• Στη συνέχεια πέρασε, για ένα χρόνο, από το κολαστήριο της Μακρονήσου, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι αγωνιστές,
• Μετά την απόλυσή του από τον σύγχρονο Παρθενώνα, συνέχισε τους δημοκρατικούς του αγώνες μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.
Εγκατάσταση στην Ηλιούπολη
• Το 1956 εγκαταστάθηκε στην Ηλιούπολη.
• Το 1962 παντρεύτηκε τη Γεωργία Αλεξοπούλου, που στάθηκε πιστή σύντροφος και συμπαραστάτης του, σε όλη τη ζωή του.
• Το 1963 κατέβηκε υποψήφιος Βουλευτής της ΕΔΑ στο νομό Αρκαδίας.
• Το 1964, με την ίδρυση του Δήμου Ηλιούπολης εκλέχτηκε για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος, με το ψηφοδέλτιο του Παύλου Πεντάρη, με τον οποίο συνεργάστηκε τότε η ΕΔΑ.
• Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβούλιου την περίοδο 1964-1967.
• Παύθηκε από τα καθήκοντα του από την δικτατορία των συνταγματαρχών.
Επανεξελέγη δημοτικός σύμβουλος, στις πρώτες μεταδικτατορικές δημοτικές εκλογές, το 1975, και υπηρέτησε την πόλη από την θέση του προέδρου του Δ.Σ., την διετία 1975-1976.
• Τη ίδια περίοδο διετέλεσε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, Γενικός Γραμματέας του Φιλειρηνικού Κινήματος για την απομάκρυνση των ξένων βάσεων.
Δήμαρχος
• Το 1978, εκφράζοντας μια νέα δυναμική, εκλέχτηκε για πρώτη φορά Δήμαρχος Ηλιούπολης.
• Επανεκλέχθηκε πανηγυρικά το 1982 και το 1986.
Στην εκλογική αναμέτρηση του 1986, συνεργάστηκαν με τη Δημοκρατική Ενότητα και ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις και προσωπικότητες.
• Σ αυτές τις εκλογές, ο Δημήτρης Κιντής πέτυχε τη μεγαλύτερη , μέχρι τότε νίκη και αναδείχθηκε , για πρώτη φορά, πρώτος σε ψήφους και ποσοστά, από το πρώτο γύρο.
• Δημόσια Περιουσία
• Η προσφορά του αείμνηστου Δημάρχου στη πόλη είναι τεράστια σε όλα τα ζητήματα. Καθοριστική όμως ήταν η στάση που κράτησε στο θέμα της δημόσιας περιουσίας, διότι με το σθένος και την δράση του, μαζί με τους συνεργάτες του, στο Δήμο και τη Δημοκρατική Ενότητα, σφράγισε ανεξίτηλα το μέλλον της Ηλιούπολης για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι ελεύθεροι χώροι που περιήλθαν στην κυριότητα του δημοσίου, μετά από πολύχρονους αγώνες, αποτελούν σήμερα ζωτικές ανάσες για τον αστικό ιστό της πόλης.
• Για τη θαρραλέα και ανυποχώρητη στάση του, σύρθηκε πολλές φορές στα δικαστήρια από τους κληρονόμους Νάστου.
Ακόμα και μετά τον αδόκητο θάνατό του, στις 22 Δεκεμβρίου 1995, οι κλήσεις για τα δικαστήρια συνέχιζαν να έρχονται σπίτι του.
• Ο Δημήτρης Κιντής όμως άφησε και κάτι ακόμα σε αυτή την πόλη. Πρόκειται για την γραμμή υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας, που η πεμπτουσία της βρίσκεται σε αυτό που ο ίδιος, συχνά υποστήριζε : “Ως Δήμος, έλεγε, διεκδικούμε το σύνολο της δημόσιας γης, χωρίς παζαρέματα και χωρίς ταλαντεύσεις.
• Οι ελεύθεροι χώροι ανήκουν στο λαό και τη νεολαία της Ηλιούπολης γιατί με αγώνες αυτού του λαού και αυτής της νεολαίας εκείνη την εποχή, κατοχυρώθηκε ο δημόσιος χαρακτήρας τους”.
Το 1990 εξαιτίας της διπλής διάσπασης που υπήρξε στον τότε Συνασπισμό και το ΚΚΕ, καθώς και στην γεμάτη ερωτηματικά στάση, την οποία κράτησαν ορισμένοι από τους μέχρι τότε στενούς συνεργάτες του, ο Δημήτρης Κιντής δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.
• Εκεί φάνηκε για άλλη μια φορά η ποιότητα του πολιτικού άνδρα.
• Κάθισε στα έδρανα της αντιπολίτευσης και τίμησε τη θέση του αρχηγού της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
Δεν φυγομάχησε, δεν εγκατέλειψε τους συνεργάτες του, δεν επέδειξε αλαζονική και απαξιωτική συμπεριφορά προς την πόλη και τους πολίτες.
• Ο Δημήτρης Κιντής έθεσε σε όλη την δωδεκαετή θητεία του, το «εμείς» πάνω από το «εγώ», την πολιτική με Π κεφαλαίο, πάνω από μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές.
• Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, στη βελτίωση των συνθηκών ζωής, των αθλητικών χώρων, του πολιτιστικού κινήματος καθώς και στην δημιουργία έργων υποδομής, που τόσο ανάγκη είχε τότε η πόλη.
Τίμιος και παλληκάρι
• Τιμούμε σήμερα μαζί με το υπόλοιπο έργο του και την τίμια και παλικαρίσια στάση του απέναντι σε επίδοξους μεσολαβητές , που τον προσέγγιζαν συχνά, και του ζητούσαν να κάνει τα «στραβά μάτια», για ένα ή περισσότερα θέματα που αφορούσαν τα δημόσια οικόπεδα, προκειμένου αυτά να αποδεσμευτούν και να παραδοθούν στους κερδοσκόπους.
• Ο αγωνιστής Δήμαρχος έδινε πάντα σε όλους αυτούς, την πρέπουσα απάντηση.
• Κράτησε λεβέντικη στάση και έγραψε το όνομα του με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της πόλης, και του αυτοδιοικητικού κινήματος τη χώρας.
• Σαν τον Νικηταρά
• Το 1990 αποχώρησε από το δήμο φτωχότερος από ότι ήταν, όταν ανέλαβε το 1979.
Η παροιμιώδης τιμιότητα του, μόνο με εκείνη του Νικηταρά, μπορεί να παρομοιασθεί.
• Έμεινε μέχρι τέλους, συνεπής στις αρχές του και πιστός στην πόλη του την Ηλιούπολη και στο Κόμμα του, το ΚΚΕ.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΙΝΤΗ
Επιλογικό του Γιάννη Ρίτσου
“Να με θυμάστε - είπε.
Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα,
χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,
για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.
Την ομορφιά,
Ποτές μου δεν τον πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Με ένα κρινάκι του αγρού
τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα.
Να με θυμάστε.
Και συγχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη:
Άθελα,
ακόμη μια φορά με το λεπτό δρεπανάκι του φεγγαριού να θερίσω
ένα ώριμο στάχυ.
Να σταθώ στο κατώφλι, να κοιτάω,
και να μασώ σπυρί - σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια,
θαυμάζοντας κι ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,
θαυμάζοντας κι Εκείνον που ανεβαίνει το λόφο στο
πάγχρυσο λιόγερμα.
Δέστε:
Στο αριστερό μανίκι του, έχει ενα πορφυρό, τετράγωνο, μπάλωμα.
Αυτό δεν διακρίνεται πολύ καθαρά.
Κι ήθελα αυτό προπάντων να σας δείξω.
Κι ίσως, για αυτό προπάντων, θα άξιζε να με θυμάστε.
Ο Δήμαρχος που συνέδεσε το όνομα του, με τις πιο φωτεινές αναμνήσεις μας και τις πλέον αγωνιστικές παρακαταθήκες αυτής της πόλης.
Η επέτειος αυτή , είναι μια
αφορμή ώστε να αναφερθούμε,
για το ποιος ήταν ο Δημήτρης Κιντής,
ο άνθρωπος, ο αγωνιστής, ο δήμαρχος.
Τα πρώτα χρόνια
• Γεννήθηκε το 1922, στα Τρόπαια, ένα όμορφο και ιστορικό χωριό της επαρχίας Γορτυνίας , ψηλά στα Αρκαδικά βουνά.
• Ήταν το πρώτο από τα έξη παιδιά του Γιώργου και της Βασιλικής Κιντή.
• Τέλειωσε το Γυμνάσιο στη Δημητσάνα και το 1939 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
• Πέρασε με άριστα τις εξετάσεις των μαθημάτων του πρώτου έτους και κατέβηκε στα Τρόπαια για τις θερινές διακοπές.
• Με τη κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου στις 28 Οκτώβρη 1940, κάθε σκέψη για συνέχιση των σπουδών, αναβλήθηκε για αργότερα.
Εθνική Αντίσταση
• Με την δημιουργία του κινήματος της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ προσχώρησε από τους πρώτους στις οργανώσεις του ΕΑΜ (1941) και της ΕΠΟΝ (1943) και πήρε ενεργό μέρος στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
• Την ίδια περίοδο έγινε μέλος του ΚΚΕ, του κόμματος που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της Εθνικής Αντίστασης.
• Το Πελοποννησιακό Γραφείο του ΕΑΜ, εκτιμώντας τις δυνατότητες του, του ανέθεσε τη διαφώτιση του λαού της Αρκαδίας σχετικά με τους σκοπούς του αγώνα.
• Μετά την απελευθέρωση από τους ξένους καταχτητές, τον Οκτώβρη του 1944, και ενώ τα μαύρα σύννεφα της εμφύλιας διαμάχης σκίαζαν 4
τον ουρανό της Πατρίδας μας, με πρωτοβουλία του Δημήτρη Κιντή δημιουργήθηκε στα Τρόπαια, ο Πανγορτυνιακός Συνασπισμός Κόμματων, με στόχο την αποφυγή της όξυνσης του πολιτικού κλίματος και του διχασμού. Απόδειξη της συμφιλιωτικής του αντίληψης την οποία διατήρησε ως το τέλος της ζωής του.
• Λίγο μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, το Φλεβάρη του 1945, ήρθε στην Αθήνα με σκοπό να συνεχίσει τις σπουδές που είχε διακόψει λόγω της κήρυξης του ελληνοϊταλικού πολέμου.
• Εκείνο το διάστημα, από το 1946 έως το 1948 διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατικής Ένωσης Φοιτητικών Συλλόγων του Πανεπιστήμιου Αθηνών, γνωστότερης ως ΔΕΣΠΑ.
• Σύλληψη και Καταδίκη
• Το Φλεβάρη του 1949 συνελήφθη από την Ασφάλεια Αθηνών για την αντιστασιακή του δράση στη Κατοχή και μεταφέρθηκε στις φύλακες της Τρίπολης προκειμένου να δικαστεί.
• Εκείνη την εποχή, τα Στρατοδικεία ήταν θανατοδικεία.
• Ήταν η εποχή που σώπαιναν οι λύκοι γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι, όπως έγραψε ο μεγάλος λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης.
• Μαζί με τον Δημήτρη Κιντή, ήταν συγκατηγορούμενοι 50 αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, μεταξύ αυτών και ο Ευάγγελος Μαχαίρας, πρώην Πρόεδρος του Δικηγορικού
Συλλόγου Αθηνών και Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.
Έγκλημα τους η συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση και ο αγώνας τους ενάντια στους ξένους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους.
• Την ίδια εποχή, που ο Δημήτρης Κιντής βρισκόταν υπόδικος στη φυλακή,
• ο πατέρας του ήταν εξόριστος στο Μακρονήσι,
• η αδελφή του Κούλα, δασκάλα του Λαϊκού Διδασκαλείου των Τροπαίων έπεφτε θύμα της εμφύλιας διαμάχης στα βουνά του Μοριά,
• και ο αδελφός του Αριστομένης βρισκόταν έγκλειστος στις παιδουπόλεις της Φρειδερίκης, στη Λέρο.
• Από μια παραξενιά της τύχης, η δικογραφία Κιντή μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Η μεταφορά αυτή, στάθηκε σωτήρια, για τον ίδιο και τους άλλους κατηγορούμενους, γιατί το Στρατοδικείο της Τρίπολης, εκείνη την εποχή δίκαζε μόνο θάνατο.
• Στην Αθήνα δικάστηκε μεν σε θάνατο , αλλά με αναστολή.
• Στη συνέχεια πέρασε, για ένα χρόνο, από το κολαστήριο της Μακρονήσου, όπως και δεκάδες χιλιάδες άλλοι αγωνιστές,
• Μετά την απόλυσή του από τον σύγχρονο Παρθενώνα, συνέχισε τους δημοκρατικούς του αγώνες μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.
Εγκατάσταση στην Ηλιούπολη
• Το 1956 εγκαταστάθηκε στην Ηλιούπολη.
• Το 1962 παντρεύτηκε τη Γεωργία Αλεξοπούλου, που στάθηκε πιστή σύντροφος και συμπαραστάτης του, σε όλη τη ζωή του.
• Το 1963 κατέβηκε υποψήφιος Βουλευτής της ΕΔΑ στο νομό Αρκαδίας.
• Το 1964, με την ίδρυση του Δήμου Ηλιούπολης εκλέχτηκε για πρώτη φορά Δημοτικός Σύμβουλος, με το ψηφοδέλτιο του Παύλου Πεντάρη, με τον οποίο συνεργάστηκε τότε η ΕΔΑ.
• Διετέλεσε πρόεδρος του Δημοτικού Συμβούλιου την περίοδο 1964-1967.
• Παύθηκε από τα καθήκοντα του από την δικτατορία των συνταγματαρχών.
Επανεξελέγη δημοτικός σύμβουλος, στις πρώτες μεταδικτατορικές δημοτικές εκλογές, το 1975, και υπηρέτησε την πόλη από την θέση του προέδρου του Δ.Σ., την διετία 1975-1976.
• Τη ίδια περίοδο διετέλεσε, για μεγάλο χρονικό διάστημα, Γενικός Γραμματέας του Φιλειρηνικού Κινήματος για την απομάκρυνση των ξένων βάσεων.
Δήμαρχος
• Το 1978, εκφράζοντας μια νέα δυναμική, εκλέχτηκε για πρώτη φορά Δήμαρχος Ηλιούπολης.
• Επανεκλέχθηκε πανηγυρικά το 1982 και το 1986.
Στην εκλογική αναμέτρηση του 1986, συνεργάστηκαν με τη Δημοκρατική Ενότητα και ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις και προσωπικότητες.
• Σ αυτές τις εκλογές, ο Δημήτρης Κιντής πέτυχε τη μεγαλύτερη , μέχρι τότε νίκη και αναδείχθηκε , για πρώτη φορά, πρώτος σε ψήφους και ποσοστά, από το πρώτο γύρο.
• Δημόσια Περιουσία
• Η προσφορά του αείμνηστου Δημάρχου στη πόλη είναι τεράστια σε όλα τα ζητήματα. Καθοριστική όμως ήταν η στάση που κράτησε στο θέμα της δημόσιας περιουσίας, διότι με το σθένος και την δράση του, μαζί με τους συνεργάτες του, στο Δήμο και τη Δημοκρατική Ενότητα, σφράγισε ανεξίτηλα το μέλλον της Ηλιούπολης για τις επόμενες δεκαετίες.
Οι ελεύθεροι χώροι που περιήλθαν στην κυριότητα του δημοσίου, μετά από πολύχρονους αγώνες, αποτελούν σήμερα ζωτικές ανάσες για τον αστικό ιστό της πόλης.
• Για τη θαρραλέα και ανυποχώρητη στάση του, σύρθηκε πολλές φορές στα δικαστήρια από τους κληρονόμους Νάστου.
Ακόμα και μετά τον αδόκητο θάνατό του, στις 22 Δεκεμβρίου 1995, οι κλήσεις για τα δικαστήρια συνέχιζαν να έρχονται σπίτι του.
• Ο Δημήτρης Κιντής όμως άφησε και κάτι ακόμα σε αυτή την πόλη. Πρόκειται για την γραμμή υπεράσπισης της δημόσιας περιουσίας, που η πεμπτουσία της βρίσκεται σε αυτό που ο ίδιος, συχνά υποστήριζε : “Ως Δήμος, έλεγε, διεκδικούμε το σύνολο της δημόσιας γης, χωρίς παζαρέματα και χωρίς ταλαντεύσεις.
• Οι ελεύθεροι χώροι ανήκουν στο λαό και τη νεολαία της Ηλιούπολης γιατί με αγώνες αυτού του λαού και αυτής της νεολαίας εκείνη την εποχή, κατοχυρώθηκε ο δημόσιος χαρακτήρας τους”.
Το 1990 εξαιτίας της διπλής διάσπασης που υπήρξε στον τότε Συνασπισμό και το ΚΚΕ, καθώς και στην γεμάτη ερωτηματικά στάση, την οποία κράτησαν ορισμένοι από τους μέχρι τότε στενούς συνεργάτες του, ο Δημήτρης Κιντής δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών.
• Εκεί φάνηκε για άλλη μια φορά η ποιότητα του πολιτικού άνδρα.
• Κάθισε στα έδρανα της αντιπολίτευσης και τίμησε τη θέση του αρχηγού της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου.
Δεν φυγομάχησε, δεν εγκατέλειψε τους συνεργάτες του, δεν επέδειξε αλαζονική και απαξιωτική συμπεριφορά προς την πόλη και τους πολίτες.
• Ο Δημήτρης Κιντής έθεσε σε όλη την δωδεκαετή θητεία του, το «εμείς» πάνω από το «εγώ», την πολιτική με Π κεφαλαίο, πάνω από μικροσυμφέροντα και μικροπολιτικές.
• Αφιερώθηκε ολοκληρωτικά, ψυχή τε και σώματι, στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, στη βελτίωση των συνθηκών ζωής, των αθλητικών χώρων, του πολιτιστικού κινήματος καθώς και στην δημιουργία έργων υποδομής, που τόσο ανάγκη είχε τότε η πόλη.
Τίμιος και παλληκάρι
• Τιμούμε σήμερα μαζί με το υπόλοιπο έργο του και την τίμια και παλικαρίσια στάση του απέναντι σε επίδοξους μεσολαβητές , που τον προσέγγιζαν συχνά, και του ζητούσαν να κάνει τα «στραβά μάτια», για ένα ή περισσότερα θέματα που αφορούσαν τα δημόσια οικόπεδα, προκειμένου αυτά να αποδεσμευτούν και να παραδοθούν στους κερδοσκόπους.
• Ο αγωνιστής Δήμαρχος έδινε πάντα σε όλους αυτούς, την πρέπουσα απάντηση.
• Κράτησε λεβέντικη στάση και έγραψε το όνομα του με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της πόλης, και του αυτοδιοικητικού κινήματος τη χώρας.
• Σαν τον Νικηταρά
• Το 1990 αποχώρησε από το δήμο φτωχότερος από ότι ήταν, όταν ανέλαβε το 1979.
Η παροιμιώδης τιμιότητα του, μόνο με εκείνη του Νικηταρά, μπορεί να παρομοιασθεί.
• Έμεινε μέχρι τέλους, συνεπής στις αρχές του και πιστός στην πόλη του την Ηλιούπολη και στο Κόμμα του, το ΚΚΕ.
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΙΝΤΗ
Επιλογικό του Γιάννη Ρίτσου
“Να με θυμάστε - είπε.
Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα,
χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,
για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα.
Την ομορφιά,
Ποτές μου δεν τον πρόδωσα. Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια.
Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Με ένα κρινάκι του αγρού
τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα.
Να με θυμάστε.
Και συγχωράτε μου αυτή την τελευταία μου θλίψη:
Άθελα,
ακόμη μια φορά με το λεπτό δρεπανάκι του φεγγαριού να θερίσω
ένα ώριμο στάχυ.
Να σταθώ στο κατώφλι, να κοιτάω,
και να μασώ σπυρί - σπυρί το στάρι με τα μπροστινά μου δόντια,
θαυμάζοντας κι ευλογώντας τούτον τον κόσμο που αφήνω,
θαυμάζοντας κι Εκείνον που ανεβαίνει το λόφο στο
πάγχρυσο λιόγερμα.
Δέστε:
Στο αριστερό μανίκι του, έχει ενα πορφυρό, τετράγωνο, μπάλωμα.
Αυτό δεν διακρίνεται πολύ καθαρά.
Κι ήθελα αυτό προπάντων να σας δείξω.
Κι ίσως, για αυτό προπάντων, θα άξιζε να με θυμάστε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου