του Νίκου Στεριανού

Οι αποφάσεις της Συνόδου  Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τις οποίες η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε ευχαριστημένη,  έφεραν βροχή αρνητικών εξελίξεων για τη χώρα μας. Την Τρίτη 29 Μαρτίου 2011 η STANDARD & POOR’S υποβάθμισε την αξιολόγησή για την μακροπρόθεσμη πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας κατά δύο βαθμίδες, σε «BB-» από «BB+’. Ταυτόχρονα, εκτίμησε ότι είναι πολύ πιθανό πως η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να επανέλθει στις αγορές έως το 2013, γεγονός που θα την οδηγήσει στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης (ESM) από το 2013 και μετά. «Η υποβάθμιση αντανακλά τις εντυπώσεις μας από τη καταληκτική ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 24-25 Μαρτίου, η οποία επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που είχαμε διατυπώσει στο παρελθόν», δήλωσε ο αναλυτής της STANDARD & POOR΄S, Μάρκο Μρσνικ. Με άλλα λόγια ο Διεθνή Οίκος ομολογεί ότι η υποβάθμιση είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής στις 24 και 25 Μαρτίου. Επίσης εκτιμά ότι: η Ελλάδα δεν θα επανέλθει στις αγορές ούτε το 2013. «Πιστεύουμε ότι οι όροι για το ESM, με δεδομένο το υψηλό δημόσιο χρέος και τις υψηλές δανειακές ανάγκες της Ελλάδας, υπονομεύουν τα ελληνικά σχέδια για επάνοδο στις αγορές μέχρι τα μέσα του 2013, όταν εκπνέει το τρέχον πρόγραμμα, αυξάνοντας την πιθανότητα αναδιάρθρωσης του χρέους», αναφέρει χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό η Ελλάδα να ενταχθεί στο EFSF (υφιστάμενος ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης) και αργότερα στο ESM (Μόνιμος μηχανισμός στήριξης) που θα ενεργοποιηθεί από τα μέσα του 2013. Δηλαδή μέσα στο 2012 θα ζητήσει νέο δάνειο από την τρόικα και το 2013 θα περάσει σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας μέσω του μόνιμου μηχανισμού.

Την επομένη, 30 Μαρτίου, η FITCH RATINGS προέβη στην εκτίμηση ότι οι αποφάσεις της συνόδου κορυφής της ΕΕ δεν αναμένεται να βελτιώσουν στο άμεσο μέλλον τις συνθήκες χρηματοδότησης των υπερχρεωμένων κρατών της περιφέρειας της ευρωζώνης. «Παρά το γεγονός ότι το ESM… αποτελεί μακροπρόθεσμα βάση για την αποτελεσματική επίλυση μελλοντικών κρίσεων χρέους, βραχυπρόθεσμα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο κρατικής χρεοκοπίας», ανέφερε ο διεθνής οίκος αξιολόγησης σε ανακοίνωσή του. Όπως τόνισε, μόνο η οικονομική ανάκαμψη και η δημοσιονομική εξυγίανση θα διασφαλίσουν τη φερεγγυότητα των χωρών αυτών. «Όσο αμφισβητείται η φερεγγυότητα των χωρών της ευρώ-περιφέρειας, η εισαγωγή του ESM από τον Ιούλιο του 2013 ως προτιμώμενου πιστωτή [...] εν δυνάμει επιτείνει τις ανησυχίες για αναδιάρθρωση κρατικών χρεών… Επομένως, η Σύνοδος Κορυφής δεν βελτίωσε τις προοπτικές των κρατών της ευρω-περιφέρειας να διασφαλίσουν χρηματοδότηση από τις αγορές σε ευνοϊκούς όρους», υπογράμμισε.

Μία ημέρα μετά, την Πέμπτη 31 Μαρτίου στο χορό προστέθηκε και ο οίκος MOODY’S, που άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε νέες υποβαθμίσεις για υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, με φόντο τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. Συγκεκριμένα, η MOODY’S με ανακοίνωση της σημείωσε: «Με δεδομένες αυτές τις εξελίξεις, οι αξιολογήσεις μας για τις χώρες της ευρωζώνης θα καθορίζονται από τρεις υποθέσεις που επιβεβαιώθηκαν από τις ανακοινώσεις της Παρασκευής (σ.σ. ημέρα λήξης της Συνόδου Κορυφής): έλλειψη στήριξης φερεγγυότητας, διακριτή πιθανότητα αναδιάρθρωσης χρεών και άλλων μορφών κρατικής χρεοκοπίας, και η εκτίμησή μας πως οι συνθήκες χρηματοδότησης θα παραμείνουν δύσκολες».

Στο πλαίσιο των παραπάνω, την Παρασκευή 1 Απριλίου είδε το φως της δημοσιότητας άρθρο του ECONOMIST με τον τίτλο «είναι χρεοκοπημένοι, παραδεχτείτε το». Το άρθρο αναφερόμενο σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία πρότεινε άμεση αναδιάρθρωση του χρέους για τις τρεις αυτές χώρες.

Η κυβέρνηση που χάρηκε τόσο για τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, αυτή η κυβέρνηση που όσα κάνει 1,5 χρόνο τώρα λέει ότι τα κάνει για να επανακτήσει η χώρα την περιβόητη εμπιστοσύνη των αγορών για να την ξαναδανείσουν, αυτή η κυβέρνηση, δια στόματος Πρωθυπουργού το μόνο που βρήκε να πει σε όλα αυτά ήταν να καταγγείλει τους διεθνείς οίκους για τις εκτιμήσεις τους. Δηλαδή αυτούς τους οίκους για τους οποίους- προσπαθώντας να τους εξευμενίσει- γονάτισε τον ελληνικό λαό με την πολιτική του μνημονίου και της τρόικας. Την ημέρα που ανακοινώθηκε η υποβάθμιση από την S&P, μιλώντας κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, στο περιθώριο της συνεδρίασης του Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, ο Γ. Παπανδρέου σημείωσε ότι οι οίκοι αξιολόγησης μέχρι πρόσφατα αξιολογούσαν με ΑΑΑ επιχειρήσεις και τράπεζες, τις οποίες χαρακτήρισε τοξικές και υπεύθυνες για τη κρίση. «Από τη φούσκα της ευημερίας πέρασαν (σ.σ. οι οίκοι αξιολόγησης)  στον πανικό. Αποδείξαμε ότι βαδίζουμε στο σωστό δρόμο και αυτό αναγνωρίζεται από όλη την Ευρώπη», είπε ο Έλληνας πρωθυπουργός. Επομένως το συμπέρασμα είναι πολύ απλό: Συνεχίζουμε την ίδια πολιτική, γονατίζουμε ακόμη περισσότερο τον ελληνικό λαό, αποτύχαμε να εξευμενίσουμε τις αγορές και τους οίκους αξιολόγησης και τραβάμε ολοταχώς προς την χρεοκοπία που έχουν ετοιμάσει, όπως μας την έχουν ετοιμάσει, οι κοινοτικοί μας εταίροι. Αυτό είναι το πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης αφού με δεδομένη τη στάση των αγορών και με δεδομένες τις αποφάσεις της Ε.Ε. ως το 2013 δεν πρόκειται να βγούμε στις αγορές για δανεισμό και για να βρούμε τα λεφτά που χρειάζονται για την εξυπηρέτηση του χρέους. Το 2012 θα πάρουμε νέο δάνειο από την τρόικα (αν την συμφέρει να μας το δώσει) και το 2013 θα μπούμε στο μόνιμο μηχανισμό στήριξης (εφόσον τελικά φτιαχτεί) με όρους ελεγχόμενης πτώχευσης.

Ας δούμε τώρα πως μεταφράζεται αυτό το πρόγραμμα σε κινήσεις εσωτερικής οικονομικής πολιτικής.

Η οικονομία υπό κατάρρευση…

Την εβδομάδα που πέρασε ήρθε στο φως της δημοσιότητας η είδηση ότι το έλλειμμα του 2010 ήταν υψηλότερο από αυτό που τελικά είχε ανακοινωθεί. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, το Σάββατο 2 Απριλίου, στο βασικό της θέμα σημείωνε: «Στο 10,6% του ΑΕΠ ή στα 22,4 δισ. ευρώ έκλεισε σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) το έλλειμμα του 2010, αντί του 9,5% ή των 20 δισ. ευρώ που αρχικώς εξετιμάτο. Το οικονομικό επιτελείο εξακολουθεί, πάντως, να διατηρεί επιφυλάξεις ως προς τους υπολογισμούς της ΕΛΣΤΑΤ, κυρίως σε ό,τι αφορά την κατανομή κάποιων ληξιπρόθεσμων οφειλών, που κατά την άποψη στελεχών του Γενικού Λογιστηρίου θα έπρεπε να καταγραφούν στα έτη που δημιουργήθηκε η υποχρέωση. Είναι ενδεικτικό ότι η αρχική εκτίμηση της ΕΛΣΤΑΤ και της Eurostat ξεπερνούσε το 11% του ΑΕΠ». Λίγες ημέρες νωρίτερα, την Τρίτη 29 Μαρτίου, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Αλ. Παπαδόπουλος μιλώντας στην τηλεόραση του Σκάι, εκτιμούσε ότι το πραγματικό έλλειμμα ξεπερνά το 13% του ΑΕΠ κι έκανε λόγο για αργό θάνατο της ελληνικής οικονομίας. «Το έλλειμμα του 2010 αρχικώς η κυβέρνηση έλεγε ότι θα το μειώσει στο 8,1% μετά την αναθεώρηση του ελλείμματος το 2009 πήγανε στο 9,4%. Τελικά εκτιμάται στο 10,2%, και αν το γρατζουνίσει κανείς θα πάει στο 11%. Αν προστεθούν και οφειλές του κράτους στον ιδιωτικό τομέα είμαστε πάνω από 13%. Τι κάναμε αυτή τη χρονιά; Αυτό δείχνει ένα κράτος που παράγει ελλείμματα και δεν μπορεί να κλείσει τις χαίνουσες πληγές», δήλωσε ο πρώην υπουργός.

Την ίδια ώρα η εκτέλεση του προϋπολογισμού του τρέχοντος έτους πάει από το κακό στο χειρότερο αποδεικνύοντας ότι η πολιτική αφαίμαξης των λαϊκών εισοδημάτων όχι μόνο δεν αποδίδει αλλά αντίθετα οδηγεί την οικονομία σε βαθύτερη ύφεση και τον ελληνικό λαό στην πλήρη εξαθλίωση. Οι αποκλίσεις στο τρέχοντα προϋπολογισμό υπολογίζονται σε περίπου 5,5-6 δισ. ευρώ, σύμφωνα με όσα γράφτηκαν στον Τύπο την περασμένη εβδομάδα κι αν προσθέσει κανείς την αναπροσαρμογή του ελλείμματος για το 2010 (περί τα 2,5 δισ. ευρώ επιπλέον) αυτό σημαίνει πως με τα μέχρι τώρα στοιχεία, στην αρχή του 2011, η κυβέρνηση έχει μια μαύρη τρύπα 8 με 9 δισ. ευρώ που πρέπει να την καλύψει. Πως; Ασφαλώς με νέα μέτρα. Παρ’ όλα αυτά, την Δευτέρα 28 Μαρτίου,  συνεδρίασή της, η Διυπουργική Επιτροπή για την οικονομία διαπίστωσε πως υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας!!! «Η ύφεση ρηχαίνει» είπε στους συναδέλφους του ο Γ. Παπακωνσταντίνου σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου. Τι κάνει κάποιος όταν ακούει τέτοια πράγματα; Γελάει ή κλαίει; Η ελληνική γλώσσα έχει τον δικό της όρο για παρόμοιες καταστάσεις: ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ

… και το νέο πακέτο μέτρων

Η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί στο επίπεδο της επικοινωνιακής παραποίησης της πραγματικότητας αλλά αυτό αφορά μόνο το φαίνεσθαι. Στο «Είναι», στην πραγματικότητα δηλαδή, ήδη διαμορφώνει ένα σκληρό πακέτο μέτρων, η ανακοίνωση του οποίου αναμένεται στα μέσα Απριλίου. Συγκεκριμένα- σύμφωνα με τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου (Τετάρτη 30 Μαρτίου) στις 15 του μηνός αναμένεται να δημοσιοποιηθεί νομοσχέδιο-σκούπα» για την οικονομία, το οποίο θα έχει αναπτυξιακά και δημοσιονομικά χαρακτηριστικά. Στο νομοσχέδιο θα περιλαμβάνονται το Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Σχέδιο έως το 2015, το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, καθώς και οι δημοσιονομικές «διορθώσεις» ύψους 1,7 δισ. ευρώ για το τρέχον έτος. Η ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (3/4) στις οικονομικές της σελίδες γράφει: «Στην τελική ευθεία είναι το πακέτο μέτρων ύψους άνω των 25 δισ. ευρώ που πρόκειται να ληφθούν την περίοδο 2012 – 2015. Τα δύο τρίτα θα προέλθουν από το σκέλος των δαπανών και τα υπόλοιπα από το σκέλος των εσόδων. Σύμφωνα με το σχέδιο: - Περιορίζονται οι φοροαπαλλαγές, οι οποίες θα δίνονται από το νέο έτος (για τα εισοδήματα του 2011) με εισοδηματικά καθώς και με περιουσιακά κριτήρια. Σημειώνεται ότι ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου έχει προσδιορίσει σε 60.000 με 70.000 ευρώ το ετήσιο εισόδημα, πάνω από το οποίο θα γίνουν οι περικοπές. - Μειώνεται το μισθολογικό κόστος στο Δημόσιο κατά 4,6 δισ. ευρώ. Θα προωθηθεί η αυστηροποίηση του κανόνα της μιας πρόσληψης για κάθε πέντε ή επτά αποχωρήσεις. - Ψαλιδίζεται το αφορολόγητο όριο για την απόκτηση πρώτης κατοικίας. - Αυξάνονται τα τέλη κυκλοφορίας από το 2012. - Καταργούνται 300 φόροι υπέρ τρίτων, που επιβαρύνουν τις τιμές αγαθών και υπηρεσιών. - Νομιμοποιούνται καταπατημένες εκτάσεις του Δημοσίου. - Κόβονται κοινωνικά επιδόματα».

Σε λίγες ημέρες θα γνωρίζουμε με απόλυτη ακρίβεια τι μας περιμένει, αν και έτσι όπως παρουσιάζεται το όλο ζήτημα, από τα δημοσιεύματα του Τύπου, μοιάζει ανατριχιαστικό. Αυτή την εβδομάδα άλλωστε έρχεται στην Ελλάδα το ελεγκτικό κλιμάκιο της Τρόικας, το οποίο όλο και κάτι περισσότερο θα προσθέσει. Αυτό είναι το κρατούμενο ένα. Το δεδομένο. Το δεύτερο κρατούμενο αφορά στην διάρκεια του Μεσοπρόθεσμου Δημοσιονομικού Σχεδίου. Ο αναγνώστης θα πρόσεξε ότι φτάνει ως το 2015. Δηλαδή ξεπερνά κατά 2 χρόνια τον ορίζοντα της παρούσας κυβέρνησης ή αλλιώς καλύπτει το ήμισυ της θητείας της νέας κυβέρνησης που θα προκύψει από τις εκλογές του 2013, στην περίπτωση που δεν έχουμε πρόωρη προσφυγή στις κάλπες. Με δεδομένο ότι συνταγματικά, η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να δεσμεύσει την επόμενη (ακόμη κι αν είναι η ίδια) εδώ προκύπτει μια ομολογία: η πραγματική κυβέρνηση δεν είναι αυτή που εκλέγει ο ελληνικός λαός. Η πραγματική κυβέρνηση έχει προκύψει από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η σημερινή κυβέρνηση, απέναντι στην Ε.Ε. στον ΕΚΤ και στο ΔΝΤ, είτε με το μνημόνιο, είτε με τις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής, είτε με την αποδοχή των τωρινών και των επόμενων μηχανισμών στήριξης. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει, για τους έχοντες την πραγματική εξουσία ότι πρέπει να αδιαφορούν για την τυπική νομιμότητα της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης πολύ περισσότερο που η λαϊκή δυσαρέσκεια λαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Χαρακτηριστική για το θέμα αυτό είναι η δημοσκόπηση της            METRON ANALYSIS η οποία δημοσιεύτηκε στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ την Παρασκευή 1^η Απριλίου. Η METRON ANALYSIS διαπιστώνει ραγδαία πτώση του δικομματισμού και ραγδαία άνοδο της λαϊκής δυσαρέσκειας. Συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 22,7%, η ΝΔ 19,8%, ενώ οι αναποφάσιστοι φτάνουν το 32,5%. Σε ό,τι αφορά στα υπόλοιπα κόμματα, το ΚΚΕ είναι στο 7,1%, ο ΛΑΟΣ στο 6,8%, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 3,9%, οι Οικολόγοι Πράσινοι 3,3%, η Δημοκρατική Συμμαχία στο 2% και η Δημοκρατική Αριστερά στο 1,1%. Το κλίμα απαισιοδοξίας φθάνει  στα ύψη: το 84,6% πιστεύει ότι η κρίση θα διαρκέσει πολλά χρόνια, το 82,3% θεωρεί ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και το 80,6% εκτιμά ότι η τρόικα ήρθε για να μας εκμεταλλευτεί.

Τι λένε και τι θέλουν τα αφεντικά

Μπροστά σε τέτοια δεδομένα- ακόμη και ως τάσεις να τα εκτιμήσει κανείς- είναι φανερό πως το πολιτικό σύστημα πάει κατά διαβόλου και η θέση της κυβέρνησης είναι κάτι περισσότερο από επισφαλής. Εξού και η αγωνία των ισχυρών συγκροτημάτων του Τύπου τα οποία αποτυπώνουν την γενικότερη ανησυχία της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου. Η λύση που προτείνουν είναι ένας γενναίος κυβερνητικός ανασχηματισμός και στη χειρότερη περίπτωση προσφυγή στις κάλπες, με την ελπίδα πως έτσι θα ανακόψουν την αρνητική καταγραφή της εκτελεστικής εξουσίας και γενικότερα του πολιτικού συστήματος στα μάτια της κοινής γνώμης, πως θα κερδίσουν λίγο χρόνο ακόμη ώστε να προπαρασκευάσουν «καλύτερες» λύσεις.

Ο Σταύρος Ψυχάρης, στο άρθρο του στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, υπό τον τίτλο «Λαός και Κολωνάκι», γράφει μεταξύ άλλων: «Πληθαίνουν οι πληροφορίες και οι ενδείξεις ότι οι κατ΄ εξοχήν υπεύθυνοι για την ανάταξη της χώρας και την αντιμετώπιση της κρίσης δεν ομονοούν. Μέλη της κυβερνήσεως εκφράζουν ανοιχτά διαφωνίες ή ψιθυρίζουν όρους για… την παραμονή τους στην κυβέρνηση! Αν αυτό είναι ακριβές, το καθήκον του Πρωθυπουργού είναι να τους στείλει για πρώιμες θερινές διακοπές. Το ότι ο ανασχηματισμός της κυβερνήσεως συζητείται όλο και περισσότερο δεν είναι λόγος καθυστερήσεως επιβεβλημένων αλλαγών. Μια ανασύνθεση της κυβερνήσεως είναι ευθύνη αποκλειστική του κ. Γ. Α. Παπανδρέου, ο οποίος με μια τέτοια κίνηση θα δώσει και το σήμα του για τις μελλοντικές εξελίξεις. Μια απευκταία περίπτωση είναι η συζητούμενη δυσκολία στην εκταμίευση της 4ης δόσης του δανείου της Τρόικας. Χειρότερη εξέλιξη θα μπορούσε να λογίζεται η προσφυγή στις κάλπες, χωρίς να είναι βεβαία η ανάδειξη κυβερνητικής πλειοψηφίας. Σ΄ αυτό πρέπει να συμφωνούν ‘‘Λαός’’ και ‘‘Κολωνάκι’’».

Ο Γιάννης Πρετεντέρης, στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας, με άρθρο που φέρει τον τίτλο «Πολιτικό σοκ», σημειώνει: «Ως τώρα η Ελλάδα ζούσε με τη θεωρία ότι χρειάζεται ένα ισχυρό ‘‘επιχειρηματικό σοκ’’ που θα ταρακουνήσει και θα αναθερμάνει την πραγματική οικονομία. Άλλοι το έψαχναν σε συγχωνεύσεις τραπεζών, άλλοι στις αποκρατικοποιήσεις ή στην αξιοποίηση του Ελληνικού και άλλοι σε μια γενναία φορολογική αναθεώρηση. Πολύ φοβούμαι όμως ότι το πρόβλημα έχει ξεφύγει από αυτό το επίπεδο. Και εκείνο που μετ΄ επιτάσεως αναζητούν η χώρα και η κυβέρνησή της είναι ένα ισχυρό «πολιτικό σοκ». Ένα σοκ που θα ανατάξει ή θα αλλάξει μια πορεία η οποία αρχίζει να προσλαμβάνει όλο και πιο μοιραία χαρακτηριστικά- να υπενθυμίσω ότι σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Μetron Αnalysis το 82,3% των πολιτών θεωρεί πως η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση! Στην ανάγκη ενός ‘‘πολιτικού σοκ’’ δεν συγκλίνει μόνο η κοινή λογική. Συγκλίνουν και οι περισσότεροι πολιτικοί παράγοντες, ανεξαρτήτως χρώματος και κόμματος, οι οποίοι όλο και περισσότερο, όλο και εντονότερα, συμφωνούν ότι ‘‘το πράγμα δεν βγαίνει’’. Μόνο που αν ‘‘το πράγμα δεν βγει’’, δεν θα το πληρώσει το πράγμα αλλά η χώρα. Τι μπορεί να αποτελέσει αυτό το πολιτικό σοκ; Εκλογές; Ανασχηματισμός; Αλλαγή πολιτικής; Όπως φαίνεται, ο Πρωθυπουργός αποκλείει και τα τρία. Άλλα επειδή δεν μπορεί να τα κάνει και άλλα επειδή δεν θέλει. Αυτή η άρνηση όμως δεν αποτελεί απαραιτήτως και διέξοδο… Από πολλές πλευρές, εντός και εκτός ΠαΣοΚ, διατυπώνεται η εκτίμηση ότι η πολιτική του μνημονίου και (κυρίως) η εφαρμογή της από την κυβέρνηση περισσότερο βαθαίνει την κρίση παρά την αντιμετωπίζει. Και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η εκτίμηση αυτή τείνει να μετατραπεί σε κοινό τόπο. Ο Ναπολέων Βοναπάρτης έλεγε ότι ‘‘ένας αρχηγός είναι ένας έμπορος προσδοκιών’’. Μην υποτιμάτε λοιπόν τη σημασία της στιγμής που η προσδοκία μετατρέπεται σε ψευδαίσθηση. Διότι αν ο πολίτης πειστεί ότι οι θυσίες που κάνει σήμερα δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα αύριο, τότε δεν θα απορρίψει μόνο το αύριο. Θα απορρίψει κυρίως το σήμερα».

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ στο κύριο άρθρο της με τίτλο «Άνθρωποι της αγοράς» γράφει εντελώς ανενδοίαστα: «Ένας από τους βασικούς λόγους που έχουμε φτάσει στο ναδίρ είναι το γεγονός ότι όλες οι κυβερνήσεις αρνούνται επίμονα να χρησιμοποιήσουν σε καίριες θέσεις μη πολιτικούς και ανθρώπους της αγοράς. Οι παραδοσιακοί πολιτικοί σπανίως διαθέτουν τεχνοκρατικές γνώσεις ή διοικητικές ικανότητες και συνήθως είναι προσηλωμένοι στην επανεκλογή τους και μόνο. Τα προβλήματα όμως της χώρας έχουν καταστεί εξαιρετικά δύσκολα και περίπλοκα. Απαιτούν ανθρώπους άλλου επιπέδου οι οποίοι πρέπει να τα καταλαβαίνουν, να μπορούν να σταθούν σε επαφές με την Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλους στο εξωτερικό και, το κυριότερο, να μην σκέπτονται συνεχώς το πολιτικό κόστος κάθε κίνησής τους. Το πολιτικό σύστημα έφτασε στα όριά του και δεν μπορεί να διαχειρισθεί την κρίση εκτός αν αποφασίσει να ξεπεράσει τις φοβίες και τις ανασφάλειές του και να αναθέσει δύσκολες αποστολές σε σοβαρούς, μη κομματικούς, ανθρώπους».

Τέλος, ο Κώστας Καλλίτσης, ένας άνθρωπος με στενούς δεσμούς με το τραπεζικό σύστημα (καθότι υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου της Εθνικής Τράπεζας), στο άρθρο του στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ, υπό τον τίτλο «Μπορούμε να κερδίσουμε τον πόλεμο;», καταλήγει: «Η κατάσταση γίνεται ζοφερή. Η Ιστορία διδάσκει ότι, όταν ουδείς φοβάται το δημοκρατικό κράτος, έρχεται η ώρα που η κοινωνία ρέπει προς το αυταρχικό κράτος. Η Ελλάδα μπορεί να γλιστρήσει από το χείλος στον γκρεμό αργόσυρτα ή (δοθείσης αφορμής) με ξαφνικό θάνατο. Αντιπολίτευση και μοιρολογίστρες ποτίζουν την κοινωνία με το δηλητήριο της απελπισίας, για να αποτρέψουν τη μεταρρύθμιση. Λοιπόν, η κεντρική πρωτοβουλία, εκ των πραγμάτων σήμερα, ανήκει στον κ. Γ. Παπανδρέου. Μια ολιγομελής ‘‘κυβέρνηση των αρίστων’’, απαλλαγμένη από τις συγχύσεις των συντονιστών, που θα πει όλη την αλήθεια και θα αναλάβει να εφαρμόσει ένα σαφές, στιβαρό 2ετές πρόγραμμα στηριγμένο στο Μνημόνιο, θα ήταν μια σημαντική πρώτη απόφαση. Δεν χωρούν αυταπάτες. Μόνο απροσδόκητα μεγάλου βεληνεκούς πρωτοβουλίες, που κυριολεκτικά θα ξαφνιάσουν θετικά την κοινωνία, είναι ικανές να προκαλέσουν τη δικτύωση των διάσπαρτων δυνάμεων της μεταρρύθμισης και να οδηγήσουν σε μια αναδιάταξη των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να κερδίσει τον πόλεμο».

Τα σχόλια δικά σας!