ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΑΥΡΙΟ, 9.30 Π.Μ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ ΦΕΥΓΟΥΝ ΠΟΥΛΜΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ.

Λεφτά υπάρχουν!

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

 

«Οι εκατομμυριούχοι σε ολόκληρο τον κόσμο είναι πλουσιότεροι από ό,τι ήταν πριν από τη διεθνή οικονομική κρίση, γεγονός που αποτελεί την πιο πρόσφατη ένδειξη ότι οι έχοντες αντεπεξήλθαν στην ύφεση πολύ καλύτερα από ό,τι άλλες κοινωνικές ομάδες».

Ετσι ξεκινούσε προ ημερών ρεπορτάζ της εφημερίδας «Financial Times», το οποίο παρουσίαζε τα συμπεράσματα έκθεσης της εταιρείας συμβούλων Merrill Lynch Cap Gemini για τον Παγκόσμιο Πλούτο (World Wealth Report).

Η έκθεση αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν σήμερα περί τους 11 εκατομμύρια ιδιώτες που διαθέτουν ρευστοποιήσιμη περιουσία (χωρίς δηλαδή να περιλαμβάνονται τα ακίνητα και οι συντάξεις) άνω των 1 εκατ. δολαρίων. Ο συνολικός τους πλούτος αυξήθηκε μάλιστα στα 42,7 τρισ. δολάρια πέρυσι, παρουσιάζοντας αύξηση 9,7%, υποσκελίζοντας το προηγούμενο ρεκόρ πλούτου των 40,7 τρισ. δολαρίων του 2007.

Μέσα δηλαδή στην κρίση οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, όταν σχεδόν όλο το αναπτυγμένο τμήμα του πλανήτη (Ε.Ε., ΗΠΑ) δοκιμαζόταν από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης. Στην έκθεση υπάρχει ακόμη μία υποκατηγορία, αυτή των «πάρα πολύ πλούσιων», στην οποία ανήκουν ιδιώτες με περιουσία σε ρευστό τουλάχιστον 30 εκατ. δολαρίων.

Το μεγαλύτερο μέρος των «πάρα πολύ πλούσιων» εξακολουθεί να ζει στις ΗΠΑ και ακολουθούν η Ιαπωνία και η Γερμανία. Στις τρεις αυτές χώρες ανήκει το 53% των πλουσίων ολόκληρου του κόσμου. Πιο συγκεκριμένα: στις ΗΠΑ υπάρχουν 3,1 εκατ. «πάρα πολύ πλούσιοι». Θυμίζω ότι μείζον θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ είναι το ασύλληπτο δημόσιο χρέος των 14,3 τρισ. δολαρίων, σχεδόν 100% του αμερικανικού ΑΕΠ, και η διαμάχη του ελεγχόμενου από τους Ρεπουμπλικανούς Κογκρέσου και της κυβέρνησης Ομπάμα για αύξηση του ορίου δανεισμού. Την ίδια στιγμή μάλιστα που μαίνεται ο πόλεμος του χρέους, διαβάζουμε ότι η Πολιτεία της Μινεσότα έχει κατεβάσει ρολά, 20.000 εργαζόμενοι έχουν απολυθεί και έχουν κλείσει ακόμη και τα πάρκα εν μέσω ζέστης, λόγω έλλειψης χρημάτων (!).

Στην Ιαπωνία υπάρχουν 1,7 εκατ. «πάρα πολύ πλούσιοι» -εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία η χώρα ζει σε χρόνια οικονομική στασιμότητα- και στη Γερμανία -τη χώρα που το πολιτικό της σύστημα έχει «δαιμονοποιήσει» σε μεγάλο βαθμό τους Ελληνες και ανησυχεί υποτίθεται για τους φορολογουμένους της, οι οποίοι χρηματοδοτούν την ελληνική «ασωτία» - 920.000. Γενικά οι Ευρωπαίοι εκατομμυριούχοι ελέγχουν περισσότερο από το 26% των πλουτοπαραγωγικών πηγών του κόσμου. (!)

Ακόμη ένα ενδιαφέρον στοιχείο τής εν λόγω έκθεσης είναι το γεγονός ότι η αύξηση του πλούτου δεν προήλθε από παραγωγικές επενδύσεις, αλλά κυρίως από χρηματιστηριακές, με τη Merrill Lynch να μας υπενθυμίζει ότι οι μετοχές διεθνώς ανέβηκαν κατά μέσο όρο 18%. Την ώρα δηλαδή που κατά εκατομμύρια χάνονται θέσεις εργασίας υπό το πρόσχημα της «εξυγίανσης», όπως γίνεται για παράδειγμα στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, κάποιοι αβγατίζουν τα χαρτοφυλάκιά τους...

Λεφτά λοιπόν υπάρχουν. Εκεί που υπήρχαν πάντοτε. Στην τεράστια συσσώρευση πλούτου στα χέρια όλο και λιγότερων. Είναι η σύγχρονη αριστοκρατία. Τα προνόμιά της δεν αποκτώνται πλέον ελέω Θεού... αλλά ελέω αγορών. Τον σύγχρονο «Θεό» που κρατά «σκλάβους τους πολιτικούς», όπως εύστοχα έγραφε λίγο καιρό πριν ο συντηρητικός οικονομικός σχολιαστής των «Financial Times»(9/6/2011) Σάμουελ Μπρίταν. Ενας «Θεός» που συνθλίβει τη λεγόμενη «μεσαία τάξη», η οποία αποτελούσε την κινητήρια δύναμη της καταναλωτικής κοινωνίας και του ψευδοευδαιμονισμού που αυτή έχει επιβάλει.

Σεισαχθεια: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ αστυνομίας-παρακρατικών [φωτο]

Σεισαχθεια: ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ αστυνομίας-παρακρατικών [φωτο]: "Ο άνδρας με το άσπρο μπλουζάκι, τη μάσκα και την τραγιάσκα, περνάει τρέχοντας δίπλα από τις φωτιές και στην συνέχεια στρέφεται προς προς ά..."

Φλερτάροντας με τον θάνατο

του Γιώργου Αυγερόπουλου

Έχω καλύψει συγκρούσεις διαδηλωτών με την αστυνομία σε διάφορα μέρη του κόσμου εκτός της Ελλάδας, όπως στην Αργεντινή, την Ιταλία, τη Βολιβία και το Μεξικό. Ειδικά στο Μεξικό, οι αστυνομικοί όπως γνωρίζουν πολλοί, θεωρούνται άγριοι, ανεκπαίδευτοι  και διεφθαρμένοι.  Όμως αυτό που έζησα και κατέγραψα τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου χθες Τετάρτη 29/6 στο Σύνταγμα, ξεπερνάει σε αγριότητα κάθε όριο. Η Ελληνική αστυνομία παίρνει δίκαια και με διαφορά το βραβείο βαρβαρότητας. Μιας βαρβαρότητας που καμία σχέση δεν είχε με καταστολή αλλά ήταν ένα συνεχές φλερτ με τον θάνατο.

Από θαύμα δεν θρηνήσαμε νεκρούς. Και ο κ. Παπουτσής θα πρέπει να ανάψει λαμπάδα στον Θεό που πιστεύει, καθώς μόνο στην καλή του τύχη θα πρέπει να αποδοθεί το γεγονός ότι δεν απολογείται σήμερα για θύματα.

Το σχέδιο εκκένωσης της πλατείας Συντάγματος τις δύο τελευταίες μέρες, ήταν ένα “γιουρούσι” όπως εύστοχα παρατήρησε ο Αϊμάν, Ισπανός δημοσιογράφος που εργάζεται για το Al Jazeera. Ένα γιουρούσι, εναντίον όλων και όποιον πάρει ο χάρος. “Μα καλά τι αστυνομία είναι αυτή που έχετε;” με ρώτησε αγανακτισμένος. “Είστε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον ακόμα”  μου είπε με νόημα χαμογελώντας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Περίπου στη 13.30 υπάρχει πολύς κόσμος συγκεντρωμένος μπροστά από την Βουλή. Δεν είναι κουκουλοφόροι. Δεν πετάνε πέτρες. Είναι γέροι, νέοι, γυναίκες, άντρες, φοιτήτριες και φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι που φωνάζουν συνθήματα, ρίχνουν την γνωστή μούντζα προς το κοινοβούλιο, και οι πιο θερμόαιμοι μπροστά – μπροστά άντε να εκτοξεύουν καμιά βρισιά εναντίον των αστυνομικών και να κουνάνε τα κιγκλιδώματα που έχουν στηθεί μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη. Τίποτα το σημαντικό δηλαδή που να δικαιολογεί αυτό που θα ακολουθήσει. Ξαφνικά από παντού, από δεξιά, από αριστερά και από το κέντρο, αρχίζει μια γενική επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων που απωθούν τους διαδηλωτές προς τα σκαλιά της πλατείας Συντάγματος.  Φανταστείτε δηλαδή χιλιάδες ανθρώπους να τρέχουν αλλόφρονες  προς ένα στενό άνοιγμα το πλάτος του οποίου δεν ξεπερνά τα δέκα μέτρα. Από πίσω τους τα ΜΑΤ, ρίχνουν μέσα στο πλήθος χειροβομβίδες κρότου λάμψης και δακρυγόνα, προκαλώντας πανικό. Άνθρωποι καίγονται από τις φλόγες, πνίγονται από τα δακρυγόνα δεν βλέπουν μπροστά τους και αρχίζουν να ποδοπατούν ο ένας τον άλλον και να κουτρουβαλούν στα σκαλιά. Υπάρχουν άνθρωποι λιπόθυμοι, άλλοι ποδοπατημένοι μέσ’ τα αίματα. Παρόλα αυτά οι αστυνομικοί δεν αποχωρούν. Χτυπάνε με τα γκλομπς όποιον βρουν μπροστά τους, ανθρώπους δηλαδή που τρέχουν να σωθούν πατώντας ο ένας πάνω στον  άλλον.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Πέρα από την δράση των προβοκατόρων η οποία έχει καταγραφεί σε βίντεο και φωτογραφίες που βγήκαν και θα συνεχίσουν να βγαίνουν τις επόμενες μέρες, πέρα από τους μπαχαλάκηδες την δράση των οποίων απεχθάνομαι και διαφωνώ κάθετα, η πέτρα είναι πλέον εύκολο να φύγει από το χέρι οποιουδήποτε, που τον χτύπησαν, τον ψέκασαν, και είναι άνεργος, άστεγος – ναι, υπάρχουν πλέον νεοάστεγοι – και κάθε μέρα γίνεται φτωχότερος χωρίς να βλέπει διέξοδο από πουθενά.

Δεν σας κρύβω ότι φοβήθηκα βλέποντας μια άνευ προηγουμένου αγριότητα να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μου. Ένιωσα τον ίδιο φόβο που έχω νιώσει σε ζόρικες περιοχές του πλανήτη. Ένιωσα τον φόβο του θανάτου. Καθώς νόμιζα πως ήταν η ιδέα μου και πως είχα ξεσυνηθίσει να δουλεύω στην Ελλάδα – έχω να δουλέψω στη χώρα μου από το έτος 2000- ρώτησα παλιούς μου συναδέλφους αν είχαν ξαναζήσει κάτι τέτοιο εδώ. Μου απάντησαν πως δεν είχαν ξαναζήσει κάτι παρόμοιο.

Θα ήθελα λοιπόν ένας λογικός άνθρωπος από το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη” (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί πλέον ο τίτλος του μου θυμίζει το Υπουργείο Αγάπης του Όργουελ στο 1984) να μου απαντήσει στις εξής ερωτήσεις:

1. Ποιος έδωσε την εντολή για την γενική επίθεση στις 13.30 και γιατί; Ποιανού ιδέα ήταν να διατάξει τις αστυνομικές δυνάμεις να κυνηγήσουν ένα πανικόβλητο πλήθος που ποδοπατιέται στα σκαλιά  πετώντας κρότου – λάμψης και δακρυγόνα χτυπώντας αδιακρίτως, παίζοντας κορώνα γράμματα την πιθανότητα, κάποιος ανάμεσα στους χιλιάδες, να αφήσει την τελευταία του πνοή στην πλατεία.
2. Για ποιο λόγο οι αστυνομικοί δεν σεβάστηκαν το ιατρείο της πλατείας Συντάγματος; Επαγγελματίες γιατροί πνευμονολόγοι και άλλοι, όλοι εθελοντές, φρόντιζαν  τραυματίες καθ’ όλη την διάρκεια των συγκρούσεων. Δεν ήταν “κουκουλοφόροι”, γιατροί ήταν. Φώναζαν στους αστυνομικούς “εδώ είναι ιατρείο” αλλά καμία σημασία δεν έδιναν εκείνοι. Αφιονισμένοι, τους έριχναν δακρυγόνα και τους χτυπούσαν.  Όπως μας είπε ένας γιατρός “Αυτά δεν γίνονται ούτε στον πόλεμο. Ακόμα και στον πόλεμο υπάρχει ανακωχή για να μαζέψεις και να φροντίσεις τους τραυματίες.” Τα μάζεψαν άρον – άρον οι άνθρωποι και έστησαν το ιατρείο κάτω στο μετρό αλλά ούτε και αυτό γλίτωσε από τις ρίψεις χημικών.
3.  
4. Για ποιο λόγο χτυπήθηκαν δάσκαλοι στην Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος; Και αυτοί κουκουλοφόροι; Δεν νομίζω. Τα ΜΑΤ αφού πέταξαν δακρυγόνα στην είσοδο του κτιρίου στην οδό Ξενοφώντος 15, άρχισαν να τους πετούν πέτρες (!) και να ανοίγουν κεφάλια με την ανάποδη του γκλομπ, σύμφωνα με μαρτυρίες των ίδιων.   Τρεις τραυματίες, ένας με σπασμένα πλευρά, ένας με ανοιγμένο κεφάλι και ένας με ελαφρά τραύματα στο  χέρι. Έλεγαν οι δάσκαλοι: “Όταν μια κοινωνία κακοποιεί τους δασκάλους της βρίσκεται στο κατώτερο σκαλοπάτι που μπορεί να φτάσει”
5. Με ποια λογική οι αστυνομικοί έριξαν χημικά και χτύπησαν ανθρώπους μέσα σε μανάβικα και σουβλατζίδικα στο Μοναστηράκι και στην Πλάκα, προκαλώντας τρόμο σε πελάτες και τουρίστες;
6. Και τέλος κάτι προσωπικό για τον κ. Παπουτσή: Γιατί με χτυπήσατε; Όχι εσείς δηλαδή, ένας από τους άνδρες της αστυνομίας σας. Επειδή όμως εγώ  δεν γνωρίζω τον “ανώνυμο” ΜΑΤατζή και γνωρίζω εσάς, θα ήθελα πραγματικά μια απάντηση. Η κατάσταση ήταν σχετικά ήρεμη εκείνη την ώρα και γω τραβούσα με την κάμερα μια διμοιρία των ΜΑΤ που ανέβαινε προς την Βουλή, όταν ένας ξέκοψε από την διμοιρία του, ήρθε προς το μέρος μου και στάθηκε μπροστά μου σε απόσταση αναπνοής. Σταμάτησα να τραβάω και κατέβασα την κάμερα. Με κοιτούσε μες στα μάτια. Του είπα τι θέλει και ως απάντηση εισέπραξα μια, για να θυμάμαι τη μέρα. Ο κόσμος άρχισε να φωνάζει: “Τον Αυγερόπουλο χτυπάς ρε”. Δεν αντέδρασα καθόλου και εκείνος απομακρύνθηκε. Αν είχα αντιδράσει ίσως να τα λέγαμε στο τμήμα όπου θα μου ζητάγατε συγνώμη για την… “παρεξήγηση”. Παρεπιπτόντως: Στην Οαχάκα, όταν με είχαν στριμώξει μαζί με τον κάμεραμάν μου οι Μεξικανοί αστυνομικοί,  που όπως είπαμε θεωρούνται άγριοι, ανεκπαίδευτοι και διεφθαρμένοι, τους φώναξα “Δημοσιογράφος” και δεν με πείραξαν. Στη χώρα μου τις έφαγα για πρώτη φορά.

Κάλεσμα για την άμεση συγκρότηση Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.Πα.Μ.) .

Κάτω από το βάρος των δραματικών εξελίξεων, με την επιβίωση της ίδιας της χώρας και του λαού της να έχει τεθεί πλέον ολοφάνερα στην ημερήσια διάταξη, αλλά και με μεγάλο μέρος της εργαζόμενης κοινωνίας να κινητοποιείται μαζικά ενάντια στο καθεστώς, πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα ψέματα τελείωσαν. Ήρθε η ώρα η αγανάκτηση των πολιτών να μετατραπεί σε πολιτική απόφαση. Ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν. Στην αδιαλλαξία και την αποκτήνωση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος, πρέπει να αντιτάξουμε την οργανωμένη πάλη του ίδιου του λαού. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο: με την συγκρότηση ενός μετώπου της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού ικανό να κερδίσει τον αγώνα που ήδη έχει ξεκινήσει με τις μαζικές κινητοποιήσεις στην πλατεία συντάγματος και αλλού μέσα στην χώρα.

Εμείς που υπογράφουμε το παρών κάλεσμα αναλαμβάνουμε την πρωτοβουλία συγκρότησης ενός Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ) . Στόχος του Μετώπου είναι η πολιτική οργάνωση της αποφασιστικότητας που αποδεικνύει στην πράξη σήμερα ότι έχει το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού.

Βασικές άμεσες επιδιώξεις του Μετώπου είναι:

• Η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής της χώρας από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ.

• Η τιμωρία όλων των ενόχων και των δωσιλόγων που οδήγησαν την χώρα σ’ αυτήν την κατάσταση.
• Η μη αναγνώριση και η άρνηση της πληρωμής του χρέους εδώ και τώρα.
• Η έξοδος από το ευρώ με την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος,
• Η εθνικοποίηση των μεγάλων τραπεζών με πρώτη την Τράπεζα της Ελλάδας και με σκοπό τον έλεγχο της οικονομίας και της κίνησης των κεφαλαίων,
• Η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βασικό μοχλό ένα άλλο παραγωγικό και αναγεννημένο κράτος, που θα υποστηρίζει και θα στηρίζεται στις ανάγκες των εργαζομένων και στην πρωτοβουλία των ζωντανών παραγωγικών δυνάμεων του τόπου,
• Η αλλαγή του μονομερούς προσανατολισμού της χώρας και την απαλλαγή της από τα ασφυκτικά δεσμά που της έχουν επιβληθεί.
Βασική προϋπόθεση όλων αυτών είναι η πάλη για την κατάκτηση της δημοκρατίας. Η διάσωση της χώρας και του λαού δεν μπορεί να επιτευχθεί με τον λαό στον «γύψο» ούτε με «εθνικές» ή «υπερκομματικές» κυβερνήσεις εκφασισμού της πολιτικής ζωής. Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί περισσότερη και όχι λιγότερη δημοκρατία.
Απαιτεί τον λαό στο προσκήνιο, όχι θεατή και θύμα των εξελίξεων.
Απαιτεί μια νέα εξουσία με τον λαό στα κέντρα των αποφάσεων και όχι ένα διεφθαρμένο σύστημα κυβερνητικής απολυταρχίας, όπως είναι σήμερα.
Απαιτεί την κατάκτηση της δημοκρατίας μέσα από την αυθεντική κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κάλεσμα πιστεύουμε πώς τώρα είναι η ώρα για να οικοδομηθεί ένα τέτοιο Μέτωπο του ίδιου του λαού, που θα απαντήσει αποτελεσματικά σε όλους τους αιφνιδιασμούς και τους σχεδιασμούς του επίσημου πολιτικού συστήματος και των επικυρίαρχων.

Μόνο με τη δημιουργία αυτού του μεγάλου κοινωνικοπολιτικού μετώπου ολόκληρου του λαού για τη διάσωση και την αναγέννηση της χώρας μπορούμε να ξεφύγουμε από τον καταθλιπτικό μονόδρομο της καταστροφής, της λεηλασίας και της υπερχρέωσης. Αυτό είναι σήμερα το κυρίαρχο εθνικό, πατριωτικό και συνάμα ταξικό καθήκον για τον εργάτη, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο.
Ένα τέτοιο μέτωπο δεν μπορεί να είναι υπόθεση οργανώσεων, ή κομμάτων, αλλά αφορά το σύνολο του λαού πέρα και πάνω από κομματικές τοποθετήσεις και εντάξεις. Ούτε μπορεί να συγκροτηθεί ως άθροισμα οργανώσεων, ή ως μέσος όρος πολιτικών ιδεολογιών.

Το Μέτωπο είναι ανοιχτό σε όλους με μοναδική προϋπόθεση την συνειδητή στράτευση στους βασικούς στόχους του. Συγκροτείται στη βάση της αυτοκέφαλης οργάνωσης κατά τόπους δουλειάς και γειτονιές.

Καλούμε όλες τις πρωτοβουλίες και κινήσεις που υπάρχουν ανά την Ελλάδα να στρατευθούν στην συγκρότηση του Μετώπου. Καλούμε κάθε έντιμο αγωνιστή που κινητοποιείται στο κίνημα των πλατειών, κάθε πολίτη που ανησυχεί για την τύχη της χώρας του, κάθε εργαζόμενο που δοκιμάζεται από την κατάσταση να αγκαλιάσει και να κάνει δική του υπόθεση τη συγκρότηση του Μετώπου.

Στο πρώτο δεκαήμερο του Ιουλίου, σε ημερομηνία που θα ανακοινωθεί συγκεκριμένα τις επόμενες ημέρες, θα συγκληθεί Πανελλαδική Συνδιάσκεψη με σκοπό την επίσημη ίδρυση και την έκδοση ιδρυτικής διακήρυξης του Μετώπου.

18/6/2011

ΤΟΠΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ-ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ.

Σεισαχθεια: ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ...

Σεισαχθεια: ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟ...: "Οι Επόμενες ημέρες θα είναι δύσκολες. Η κοινωνική αγανάκτηση έχει φτάσει στο zenith και το.... κοινό συναίσθημα όλου του Ελληνικού λαού θ..."

Πρόταση...

Πρόταση προς τον υπουργό Δικαιοσύνης 

 και τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Αυτούς που συλλαμβάνετε για το σκάνδαλο του ποδοσφαίρου,  

για λόγους οικονομίας

  να τους βάλετε στα κελιά 

των  Ρουσόπουλου, 

Εφραίμ
 Βουλγαράκη, 

Χριστοφοράκου, 

  Μαντέλη,   

Τσουκάτου, 

 Τσοχατζόπουλου

και των λοιπών φιντανιών της πιάτσας.

Αι σιχτίρ

http://gregordergrieche.blogspot.com/